Oost-Zeeuws-Vlaanderen is voor de geallieerden een belangrijke mijlpaal. Van daaruit kunnen West-Zeeuws-Vlaanderen en Zuid-Beveland (Kreekrakdam) worden bedreigd. Het is alsof de mouwen worden opgestroopt. In de militaire hoofdkwartieren wordt diep nagedacht. Walcheren onder water? Moet West-Zeeuws-Vlaanderen wachten op de Canadese troepen die nu nog bij de Franse havenplaatsen Boulogne en Calais slag leveren? Er moeten knopen worden doorgehakt. Dat gebeurt, zoals uit het verdere verloop van de strijd zal blijken. Antwerpen is een te strategische haven om luchthartig over te doen. Bovendien is nu duidelijk dat operatie Market Garden niet de gehoopte doorbraak naar het hart van Duitsland zal brengen. Daarmee wordt Antwerpen alleen maar belangrijker.
Schuttersputten
In afwachting van nieuwe offensieven houden de geallieerden de druk op de ketel door het beschieten en bombarderen van Duitse stellingen in West-Zeeuws-Vlaanderen. De Duitsers dwingen alle mannelijke inwoners van Aardenburg van 18 tot 45 jaar mee te werken aan het graven van schuttersputten. In Sluis moeten inwoners helpen bij de aanleg van een weg, die op een afstand van 3 kilometer evenwijdig aan het front moet lopen. Inwoners van IJzendijke krijgen te horen dat ze in de omgeving van Watervliet mee moeten werken aan het opwerpen van versterkingen.
Tot nu toe hebben de Canadezen hun geschut gericht op Duitse stellingen in het hart van West-Zeeuws-Vlaanderen. Deze avond van vrijdag de 22ste komen de eerste granaten in Aardenburg terecht. Dat is het begin van soms nachtenlange beschietingen.
Uit het dagboek van Wim de Hollander uit Middelburg, 22 september 1944:
‘Vliegtuig gooide massa’s pamfletten uit. Heb er enkele kunnen bemachtigen – Hoek en Philippine bevrijd. Bij Arnhem luchtlandingsleger in de knel. In Terneuzen wordt nog gevochten. Het afweervuur was hevig onder de duikvlucht en de mitrailleurkogels zagen we over de Vischmarkt suizen; die kwamen vanaf de bootjes in het kanaal. Bommen zien vallen en horen fluiten. Verlieslijst in Breskens telt 160 doden.’
Drie dagen van begrafenissen
De mensen die omkwamen bij het bombardement moesten ook begraven worden. Op 21, 22 en 23 september werd er van veel mensen afscheid genomen. Mevrouw Corbijn woonde in de duinen bij Valkenisse en bezocht veel van die uitvaarten in Biggekerke….
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/169866467″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]