Duitse soldaten hebben Aardenburg grotendeels verlaten. De laatsten vertrekken in de nacht van 18 op 19 oktober, nadat ze nog een duiker onder de weg Eede-Aardenburg opblazen. Dat de Duitsers weten de Canadezen niet in het bevrijde Eede niet. Daar vindt overigens net een troepenaflossing plaats. Na een weken durende strijd bij het Leopoldkanaal wordt de Canadeze zevende brigade vervangen door Britten van de 157ste brigade, onderdeel van de 52(nd) Lowland Division. Deze 52ste, Schotse divisie was recent aan het Canadeze Leger toegevoegd, een teken dat Montgomery nu echt voorrang geeft aan de bevrijding van de Scheldemonding.
Omdat ze het wachten moe zijn, besluiten burgers uit Aardenburg naar Eede te lopen, om de geallieerden duidelijk te maken dat de Duitsers vertrokken zijn. Bram van Sprundel doet dat namens het plaatselijke verzet. In Zeeland 40-45 van Gijs van der Ham (pag. 410) vertelt hij: ,,Op Eede lagen de Engelsen nog achter hun mitrailleurs. Een steekt zijn hoofd naar buiten en wij zwaaien met onze witte doeken. Toen kwam hij helemaal tevoorschijn. Wij lieten onze papieren zien en moesten mee naar een officier. We kregen dadelijk sigaretten en werden per auto naar Adegem gebracht, naar het hoofdkwartier.’’ De Aardenburgers leggen met behulp van een stafkaart uit hoe de situatie in hun stad is. De volgende dag zal Aardenburg worden bevrijd.
In Groede zitten nu duizenden vluchtelingen uit de hele streek. Het is het enige dorp dat gevrijwaard blijft van zware beschietingen, omdat het als Rode Kruisdorp wordt erkend. Toch wordt het af en toe vanuit geallieerde vliegtuigen beschoten, omdat vermoed wordt dat ambulances gebruikt worden voor het vervoer van militairen.
Op Walcheren wordt Seekommandant Aschmann langzamerhand wanhopig. ‘Een samenhangende verdediging van het eiland is niet langer mogelijk’, constateert hij vandaag. Door het stijgende water is het eiland nu in vier compartimenten verdeeld, waartussen geen fysieke verbinding meer bestaat. De telefoonverbindingen tussen de Duitse stellingen raken steeds meer ontregeld.
Uit het dagboek van Janke Terwal, de directrice van Gasthuis Middelburg, 18 oktober 1944:
Ons ziekenhuis boven krijgt weer een nieuwe bestemming. Bethesda komt te veel in ‘t water, het Marinelazeret trekt bij ons in. Auto’s en auto’s vol met allerlei materiaal worden bij ons de stoep op gedragen en naar boven gebracht. ’t Is te hopen dat ’t maar een tussenstation is hier. ’t Lijkt in elk geval weer een etappe verder. Men vertelt dat alle infanterie – alles met een groen pakje aan – zich zal terugtrekken tot achter de Sloedam! Als dat eens waar was!
Vlissingen onder vuur
75 dagen lang is Vlissingen gebombardeerd. Een zware tijd voor de inwoners van de stad….
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/171922738″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]